Naturalny smak Japonii

Dziś dla odmiany opowiemy co nieco o kuchni, która w naszym kraju zdobywa coraz większą popularność. Co prawda pierwsze zetknięcie z nią może być dla przeciętnego Europejczyka szokujące, jednak coraz więcej osób chce poszerzać swoje horyzonty kulinarne. Mowa o kuchni japońskiej.

Podczas, gdy w naszym rodzimym jadłospisie całą niemal uwagę skupiamy na smaku, dalekowschodni wyspiarze dużą rolę przypisują estetyce potraw. Pierwsze zetknięcie Europejczyka z kuchnią japońską może być dla wielu szokujące. Na początku podchodzimy do niej ostrożnie, później jednak stajemy się coraz ciekawsi, aż w końcu jesteśmy zdolni ją zaakceptować. Intryguje nas złożoność smaku połączona z bogatą ornamentyką. Warzywa są rzeźbione tak precyzyjnie, że dopiero po bliższym przyjrzeniu się im możemy zdecydowanie stwierdzić, z jakim produktem mamy do czynienia. Całość jest skomplikowaną, lecz przemyślaną kompozycją.

Japończycy używają przede wszystkim produktów świeżych. Nie są przyzwyczajeni do ich magazynowania, tak jak to ma miejsce w przypadku przeciętnego mieszkańca Europy. Przyprawy? Nie są specjalnie lubiane. Istotne jest zachowanie czystego smaku potrawy. Najczęściej jedzone są ryby i wszelkiego rodzaju owoce morza. Tradycyjna kuchnia do dziś nie została wyparta przez przysmaki znane na całym świecie.

Wykorzystując niewielką gamę produktów mieszkańcy Japonii stworzyli szeroki wachlarz potraw. Do jednej z głównych specjalności należy sashimi, czyli surowa ryba pokrojona w paski i podawana jako zakąska przed ciepłym daniem. Równie popularnym daniem jest światowa wizytówka Japonii, czyli sushi. Gotowany ryż z dodatkiem octu, ukształtowany w dowolną formę, kawałkiem surowej ryby, jest najbardziej rozpoznawalną potrawą Kraju Kwitnącej Wiśni.

Japończycy lubią pielęgnować więzi rodzinne. Jednym z przejawów takiego stanu rzeczy jest przygotowywanie potraw na stole i spożywanie ich z jednego, wspólnego naczynia. Na rodzinnych stołach nie goszczą noże, zatem potrawy muszą być podzielone na mniejsze kawałki. Poprawne jest zarówno jedzenie pałeczkami, jak i palcami. Ważniejszy od wspólnego radowania się smakiem potraw jest sam proces ich przygotowywania. Każdy kęs ozdabia się fragmentami owoców lub warzyw. W Japonii można usłyszeć związany z tym dowcip. „Jaka jest różnica między Chińczykiem i Japończykiem? Gdy Chińczyk widzi coś, co się rusza i rośnie, zastanawia się jak to zjeść. Japończyk zastanawia się, jak to zjeść pięknie.”.

Typowy japoński posiłek nazywany jest ichiju-sansai, co oznacza ryż i trzy przekąski. Miska ryżu oraz miska zupy stanowią w tym przypadku elementy obowiązkowe. Pozostałe trzy dania należą do zupełnie innych grup, wśród których wyróżnia się m. in. takie jak:

yakimono – dania z ryb, owoców morza, mięsa i drobiu, pieczone na ruszcie lub podgrzewanym węglem drzewnym grillu;
agemono – dania smażone lub frytowane w głębokim oleju, np. tempura;
tsukemono – japońskie pikle czyli warzywa marynowane lub poddane fermentacji mlekowej w celu ich dłuższego przechowywania;
sunomono – sałatki przyrządzane z warzyw, ryb i owoców morza;

Japończycy są wybredni także w stosunku do gatunków ryżu. Jedzą tylko ryż produkowany w ich ojczystym kraju. Przed podaniem jest starannie opłukiwany, namaczany przez czas od ok. 30 minut do dwóch godzin, a następnie gotowany nieco dłużej niż ryż dostępny w naszych sklepach.